Βασικά σημεία διαχείρισης του φωσφόρου σε ασθενείς με ΧΝΝ τελικού σταδίου υπό αιμοκάθαρση

Ιωάννης Γ. Γριβέας

Νεφρολόγος, Διευθυντής Νεφρολογικού Τμήματος 401 ΓΣΝΑ

Επίπεδα φωσφόρου στον ορό > 6.5 ml/dl αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου (27-56 %) στους ασθενείς υπό υποκατάσταση της νεφρικής τους λειτουργίας.

Η πλειονότητα των ασθενών της αιμοκάθαρσης παρουσιάζει σημαντική υπερφωσφαταιμία, παρά τούς διαιτητικούς  περιορισμούς και την χρήση δεσμευτικών του φωσφόρου: 

• – Γιατί ;
• – Είναι επαρκής ή όχι η φαρμακευτική θεραπεία ;
• Ποιοί παράγοντες της εξωνεφρικής κάθαρσης του φωσφόρου  μπορούν να βελτιώσουν αυτήν ;
• Αρκεί το τρισεβδομαδιαίο πρόγραμμα της συμβατικής διαλείπουσας αιμοκάθαρσης για να διορθώσει την υπερφωσφαταιμία ;

Οι οδηγίες K/DOQI συνιστούν σε ασθενείς με ΧΝΝ –στάδιο 5 και υπερφωσφαταιμία την ημερησία πρόσληψη  ,

• 1) Φωσφόρου : 800-1000 mg/dl Η
• 2) Πρωτεϊνης : 1,2 gr /Kgr/day
• (1000-1400 mg/dl φωσφόρου)

Ο φωσφόρος  είναι ενδοκυττάριο ιόν

• Τα επίπεδα του στο αίμα εξαρτώνται από την μετακίνηση του από ΄άλλα σωματικά διαμερίσματα΄ (οστά 350 mg/H).
• Η φωσφαταιμία υπόκειται σε κιρκάδιο ρυθμό (±30 %) , που επηρεάζεται από την οξέωση και τα γεύματα υδατανθράκων.
• Λίγες ώρες μετά την αιμοκάθαρση τα επίπεδα των φωσφορικών στον ορό αυξάνουν ξανά (Post Dialytic Rebound).
• Κατά την υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας τα επίπεδα του φωσφόρου στον ορό μειώνονται ταχέως (σε 2 ώρες).